درباره آیریس ون هرپن (Iris Van Herpen)
«مد ابزاری برای تغییر و انتقال یک احساس خاص است. از طریق بایومیمیکری (Biomimicry) ، من به نیروهای پشت اشکال در طبیعت نگاه می‌کنم، این الگوها و چرخه‌های طبیعی راهنمای من برای کشف اشکال جدید زنانگی هستند تا طرح و مدی آگاهانه‌تر و پایدارتر برای آینده پیشنهاد کنم.» آیریس ون هرپن
ون هرپن متولد سال ۱۹۸۴ و بزرگ شده در روستای کوچکی به نام وامل (Wamel) در هلند است و همواره از همان طبیعتی که در کودکی و نوجوانی تجربه کرده، الهام می‌گیرد. نخستین عناصر بنیادی ارتباط او با بدن و لباس، رقص کلاسیکی بود که از سنین کودکی آن را یاد گرفته بود. او آموزش خیاطی، برش الگو و تزیین را در موسسه آرتز آرنهم (Artez Arnhem) در رشته طراحی مد تکمیل کرد. پس از آن مدتی در لندن به عنوان کارآموز در کنار الکساندر مک کویین و همچنین کلودی جانگسترا (Cloudy Jongstra) طراح گرافیک کار کرد.
او در سال ۲۰۰۷ خانه مد آیریس ون هرپن را در آمستردام تاسیس کرد و اولین مجموعه کوتور خود با عنوان «کلاغ‌های شیمیایی» [یا جادویی] ( Chemical Crows) را در هفته مد آمستردام به نمایش درآورد. در این مجموعه 700 چتر طراحی کرد و آن‌ها را با استفاده از استخوان‌های برنجی ساخت. چنین بود که در نخستین مجموعه خود با یک حرکت بی‌سابقه و خلاق، توجه موزه گرونینگر (Groninger) را به خود جلب کرد و موزه پیشنهاد خرید برخی از آثار آیریس را داد.
سال ۲۰۱۰ نقطه عطفی در حرفه او بود. او اولین لباس چاپ سه بعدی خود را از مجموعه «کریستالی شدن» (Crystalization) معرفی کرد. این اثر که به عنوان قطعه معروفی از همکاری آیریس با دنیل ویدریگ (Daniel Widrig) طراح، پیکرساز و معمار و همچنین شرکت متریالیز (شرکت چاپ سه بعدی) شهرت یافت، در حال حاضر در موزه هنرهای دکوراتیو نگهداری می‌شود.
آیریس سعی دارد تا تعاریف مرسوم از هوت کوتور را به چالش بکشد. او لباس و تزیینات و لوازم جانبی را به عنوان ابزار بیان بین‌رشته‌ای و عنصری پویا در نظر می‌گیرد که نتیجه درهم تندیگی و ادغام زمینه‌های مختلف است؛ او بر این باور است که چنین کاری باید حاصل جمع هنر، بدن، شیمی، رقص، فیزیک، معماری، زیست‌شناسی، طراحی و فناوری‌های جدید و همکاری با دانشمندان و طراحان خلاق باشد.
از سوی دیگر، آگاهی و اهمیت دادن به مسایل زمانه از نشانه‌های بارز آثار اوست، او به روش تولید مسئولانه از نظر زیست محیطی اولویت داده و برخی از آثار خود را از پلاستیک‌های بازیافتی می‌سازد. او همچنین ظرافت‌ها و جزییات صنایع دستی را با روحیه پیشرو و نوآوری‌های خاص خود ترکیب می‌کند و به طرح‌ها و آثاری حسی دست می‌یابد. این امر ناشی از پیچیپدگی و تنوع طبیعتی است که در آثار او نمود پیدا کرده است؛ در واقع او همه آن‌چه از زیستگاه خود الهام گرفته به تن می‌کشد.
آیریس بر داستان‌های مفهومی پس لباس‌هایش تمرکز دارد. طرح‌های وی اغلب شبیه مجسمه هستند. همچنین تحرک و اشکال بدنی که از تجربه رقص برمی‌آید، به طرز هوشمندانه‌ای در آثارش مشهود است. او همچنین همچون یک کیوریتور خلاق است که به تمامی ابعاد کار خود می‌اندیشد؛ از طراحی صحنه و چیدمان‌ها تا موسیقی و حرکات موزون و نور را کنترل و ایده‌پردازی می‌کند. او کوتورهای منحصر به فرد خود را همچون آثار هنری به نمایش عموم می‌گذارد.
بام طراحی مد
یاسمن وهابی
