عباس اخوان؛ میراث در پسزمینهای سبز
یک)
در سال ۲۰۱۵ داعش دست به تخریب آثار شهر باستانی پالمیرا زد و رسانههای مختلف نسبت به این تخریبها واکنش فراوان نشان دادند. بعد از آن #بوریس_جانسون از نمونه شبیهسازی شده این آثار در میدان ترافالگارلندن رونمایی کرد. اینگونه شد که عباس اخوان تصمیم گرفت ادامه این روایت را در نمایشگاهی در گالری شیسنهِل لندن بازسازی کند.
دو)
عباس اخوان هنرمند ایرانی ساکن کانادا است و عنوان این نمایشگاه وی «تعظیم پایانی، گوناگونیهایی بر یک حماقت»
(Curtain call, variations on a folly)
بود. عبارت «فراخوانی پرده یا تعظیم پایانی» اصطلاحی برای حضور بازیگران نمایش در مقابل تماشاگران و تشویق آنهاست.
سه)
اخوان هنرمندی است که به میراث فرهنگی علاقه دارد و در این نمایشگاه ستونهای باستانی تخریب شده توسط داعش را با کاهگل بازسازی کرده. او معتقد است که «ما باید در مورد انواع بیثباتیهایی که چنین ویرانیهایی به بار آورده، صحبت کنیم.»
چهار)
پسزمینه سبز در این نمایشگاه یک فضای خیالی است؛ فضایی که میتواند هر جا باشد! این “هرجا بودن” موضوعی قابل پذیرش نیست، زیرا این منطق میتواند در نهایت به غارت میراث دامن بزند و کشورهایی به خود اجازه بدهند میراث کشورهای بیثبات را از آن خود کنند! پرده سبز کروماکی معمولا در سینما برای جدا کردن موضوع از پسزمینه استفاده میشود و به جدایی موضوع (آثار تاریخی) از پس زمینه (محل اصلی) ارجاع دارد.
پنج)
اخوان روی پشت بام این گالری عبارت «پنجه گربه» (Cat’s Paw) را بزرگ و به رنگ سفید نوشته است که اصطلاحی از داستانی افسانهای از ژان دولافونتن است که در این افسانه یک گربه و میمون با هم زندگی میکنند و در حالی که گربه خواب است، میمون میخواهد شاهبلوطهایی را که در شومینه برشته شدهاند، بخورد و برای این کار از پنجه گربه خوابیده استفاده میکند! اما در نهایت گربه به خاطر سوختن پنجههایش گناهکار شناخته میشود.
شش)
تخریبهای داعش را نباید صرفا به کنشی خرابکارانه تقلیل داد. بلکه این تخریب آثار باستانی نتیجه بیثباتی ژئوپلیتیک، تهاجم، مداخله غربی، انواع مختلف خلا ها و حضور قدرتها و امپریالیسم است. بازیگرانی هستند که در این شلختگی سیاسی با آثار باستانی، نمایشی برای اجرای ایدیولوژیهای فرهنگی و تمدنی خود ترتیب میدهند!
بام پیکرسازی
نویسنده: عبدالبصیر حسینبر
عکسها از علی صادقیان
