سازگاری در آلپ
شهر آلپ، غرق در سِیلی قهوه‌ای رنگ و چسبنده تصویر شده است. شهروندان با خستگی و در سکوت از کنار هم عبور می‌کنند.
انگار مقصدی ندارند و راهی ناکجا آبادند. نقاشی به پانتومیمی از ارتباطات شبیه است، چهره‌هایی خنثی و یا متفکر، عبوس، غرق در رویا و خیالات.
این شرحی مختصر از نقاشی “نیکول آیزنمن” با عنوان “سازگاری” است.
نقاشی‌های فیگوراتیو نیکول آیزنمن، اغلب با مفاهیم انسانی و طنزی تلخ همراه است و ترکیبی از تمایلات انسانی، گروتسک و اغلب پوشیده با نمادها است.
آثار وی مخاطب را می‌خنداند در عین حال که قلبش را به درد آورده است. تمثیل و کنایه به آثار او نفوذ می‌کند و او نرم و روان، روایت را با تخیل و همچنین گذشته را با اکنون گره می‌زند.
آیزنمن به مسایل هویتی و جنسیتی می‌پردازد و به‌واسطه نمایش بدن سعی بر نقد کلیشه‌های موجود دارد. وی تحت تاثیر رویدادهای روز تصاویری را در قالب نمادین خلق کرده و انتقاد خود را به وضعیت موجود اعلام می‌کند.
آیزنمن در ترکیب‌بندی‌های روایی همان‌قدر از تصاویر تاریخ هنری بهره می‌برد که از فرهنگ عامه و ادبیات. آثار او در حالی‌که دم دستی، فکاهی و همراه با شوخی‌اند، رویه‌ی تند انتقادی دارند و تصاویری تلخ و گزنده از زندگی معاصر را به روی بیننده می‌گشایند.
آیزنمن مصرف می‌کند، می‌جَوَد و به بیرون تف می‌کند.
او آزادانه و سخاوتمندانه ارجاع به نقاش‌هایی متفاوت چون جوتو، فرانسیسکو گویا و پیکاسو دارد و تکه‌هایی از تاریخ هنر را از آن خود می‌کند در حالی‌که شوخ طبعی و بذله گویی در آثارش موج می‌زند.
عنصر مشترکی که همه آثار آیزنمن را متحد و پیوسته نگاه می‌دارد، حس انزوا و تنهایی فیگورها است که بطور مکرر در نقاشی هایش دیده می‌شود.
اغلب چشم‌ها به دوردست خیره شده‌اند و یا حسی از اضطراب و نگرانی درونی را بازتاب می‌دهند. انسان‌های آیزنمن محزون و غم‌زده، حتی درون جمعیت، تنها هستند. درک حس بیگانگی و جدا بودن از اجتماع، کلیدی برای فهم آثار نیکول آیزنمن است.
بام نقاشی / سازگاری در آلپ
دبیر: نجوا عرفانی
خرید مجله پشت بام با ارسال رایگان:
