متروپلیس دو
«متروپلیس دو»(Metropolis II) یک مجسمه جنبشی (Kinetic Sculpture) با اندازه تقریبی شش متر عرض در نه متر طول و سه متر ارتفاع است که از یک شهر مدرن پرشتاب و دیوانه‌وار الگوبرداری شده است. تیرهای فولادی یک شبکه التقاطی را تشکیل می‌دهند که با یک سیستم پیچیده از هجده جاده، از جمله یک آزادراه شش خطه و ریل قطار، در هم تنیده شده است. سرعت اتومبیل‌های مینیاتوری در شهر به دویست و چهل مایل در ساعت می‌رسد. هر ساعت، معادل تقریباً یکصد هزار اتومبیل در میان شبکه متراکم ساختمان‌ها در گردش هستند.
این در حالی است که همه چیز طوری برنامه‌ریزی شده و اتومبیل‌ها به گونه‌ای ساخته شده‌اند که در صورت تصادف کمترین آسیب ممکن را متحمل شود و مسیرها طوری طراحی شده که ساختمان‌ها در امان باشند. به گفته بردن «سر و صدا، جریان مداوم قطارها و ماشین‌های اسباب‌بازی با سرعت زیاد، اضطراب زندگی در شهری پویا، فعال و شلوغ قرن بیست و یکمی را در بیننده ایجاد می‌کند.»
ساخت این مجسمه پنج سال به طول انجامید، زیرا کریس بردن می‌خواست، بر مبنای تجربه روزانه و مطالعه بر شهر، سازه‌ای ارگانیک بسازد که تفاوت‌های ماهوی با متروپلیس یک دارد
همچنین او این قطعه را «سیستم ترن هوایی پیچیده» توصیف کرده و گفته که هدفش ایجاد یک مدل مقیاس واقعی از یک شهر نیست، بلکه برانگیختن انرژی یک شهر است. ساخت این مجسمه پنج سال به طول انجامید، زیرا کریس بردن می‌خواست، بر مبنای تجربه روزانه و مطالعه بر شهر، سازه‌ای ارگانیک بسازد که تفاوت‌های ماهوی با متروپلیس یک دارد. بردن بر این باور است که به زودی همه سوار اتومبیل‌های بدون راننده خواهیم شد و دیگر نگران رانندگان مست نخواهیم بود. هر چند که علاوه بر این نگاه مثبت به شهر تکنولوژیک، باید آشفتگی روزافزون ناشی از پیشرفت‌های تکنولوژیک را هم مد نظر قرار دهیم. این اثر، همچون دنیای امروز، ساز و کار به ظاهر مرتب و برنامه‌ریزی شده‌ای دارد، اما سرعت سرسام‌آور آن، نشان‌دهنده ستاب بیش از حد دنیا و زندگی بیش از پیش ماشینی امروز است.
بام هنر معاصر
نویسنده: علی خاتم‌ساز
تصاویر:
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
شرکت نگاه روشن پارس حامی پشت‌بام
