آرمان‌شهر هیتلری
داستان پایتخت آرمانی آلمان نازی
هیتلر به دنبال تاسیس آرمان‌شهری به‌نام جرمانیا (برلین جدید)
به عنوان مرکز امپراطوری هزار ساله خود بود. ساخت
این شهر قبل از وقوع جنگ جهانی دوم و در سال ۱۹۳۸ میلادی
آغاز شد و در سال ۱۹۴۳ متوقف شد.
هیتلر رویای پایتختی
جهانی را در سر داشت که قابل قیاس با کامیابی‌های
ایران هخامنشی، رومی‌ها و آشوری‌ها باشد.
او این برنامه را با نام “برنامه ساختار جامع برای پایتخت آلمان”
یاد می‌کرد که هدف از آن تزریق حس وحدت در نژاد ژرمنی بود.
ایده‌ها و برنامه‌های هیتلر برای ساخت جرمانیا
به سال ۱۹۲۰ برمی‌گردد. او طرح‌هایی از پایتخت آرمانی
خود کشیده بود و در مانیفست خود، آن‌ها را مطرح کرد.
در بهار سال ۱۹۳۶، امر مهم جان بخشیدن به خیال هیتلر
به معماری به نام آلبرت اسپیر واگذار شد که در حزب نازی
پیشرفت و ترقی قابل توجهی کرده بود و سمت بازرس
ساختمانی پایتخت آلمان را داشت. ساخت جرمانیا
در سال ۱۹۳۸ و همزمان با ویران کردن ساختمان‌های مناطقی
از شهر آغاز شد. ساکنان این ساختمان‌ها،
از خانه‌هایشان بیرون رانده شدند و در خانه‌های
تصرف شده یهودی‌ها سکنی گزیدند.
این فرآیند سبب انتقال بسیاری از یهودی‌های
برلین به کمپ‌های مرگ شد. نیاز به کارگر منجر
به ساخت تعداد زیادی کمپ‌های کار اجباری شد.
نازی‌ها همجنسگرایان، کولی‌ها و گدایان را تا سر حد مرگ
مجبور به کار می‌کردند. قرار بود بسیاری از پروژه‌‌های
ساختمانی پیشین از جمله فرودگاه، استادیوم المپیک،
وزارت هوانوردی، سالن نمایشگاه، دفتر صدراعظم،
وزارت روشنگری و پروپاگاندا و مرکز فرماندهی کارگران آلمانی
در جرمانیا جا داده شوند. یکی دیگر از برنامه های هیتلر،
ساخت بلوارهایی در مرکز برلین از جنوب به شمال و غرب
به شرق بود که برلین را به چهار ربع دایره تقسیم می‌کرد
و مسیرهای اصلی برای برگزاری رژه بسته می‌شدند
و در این ایام، وسایل نقلیه می‌بایست از بزرگراهای
زیر زمینی استفاده می‌کردند. در انتهای قسمت شمالی خیابان،
محل اجتماعاتی به نام میدان بزرگ قرار داشت که قرار بود
که کانون مرکزی جرمانیا باشد.
در قسمت غربی،
کاخ Fuhrer، در قسمت شرقی، ساختمان Reichstag
ودر قسمت جنوبی ساختمان صدر اعظم رایش و
فرماندهی اصلی ارتش آلمان قرار می‌گرفت.
در شمال میدان، ساختمانی عظیم به شکل مقبره
و الهام گرفته شده از پانتئون رم قرار می‌گرفت.
نمای گنبددار شبیه به معبد، بنیادا برای ایجاد
حس ستایش عمومی از هیتلر و نازی‌ها در
نظر گرفته شده بود.
اسپیر در مصاحبه‌ای پس از جنگ اظهار داشت که هیتلر باور داشت که با
گذشت قرن‌ها، تالار اجتماع گنبددار او،
همان قداست و اهمیتی را برای سوسیالیسم ملی
آلمان خواهد داشت که کلیسای پیتر مقدس رم
برای کاتولیک‌ها دارد. چنین فرقه‌گرایی ریشه
تمام نقشه‌‌ها بود. قرار بود در قسمت جنوبی خیابان،
قوسی پیروزمندانه مبنی بر قوس پیروزی پاریس ساخته شود
که نام ۱،۸۰۰،۰۰۰ سرباز آلمانی کشته شده
در جنگ جهانی دوم بر روی آن نوشته شود.
به علت خاک باتلاقی برلین، تردیدهایی در استقامت خاک
برای تحمل وزن این سازه‌های بزرگ وجود داشت،
بنابراین اسپیر دستور ساخت یک سیلندر بزرگ بتنی
را داد که در تقاطع Dudenstrabe برای آزمودن مقاومت خاک
جهت ساختن قوس قرار داده شد. در آغاز جنگ دوم و با هجوم آلمان
به لهستان در سال ۱۹۳۹، ساخت و ساز متوقف شد اما با پیروزی آلمان
ادامه پیدا کرد. شکست فرانسه در ۱۹۴۰ سبب این فرمان هیتلر شد:
” توسعه برلین باید در کمترین زمان ممکن اتفاق بیفتد و این شهر نشان‌دهنده عظمت پیروزی ما و پایتخت یک امپراطوری جدید و قدرتمند باشد.”
او انتطار داشت که آرمانشهرش تا سال ۱۹۵۰ کامل شود اما آرزوی هیتلر هرگز به وقوع نپیوست.
بام خبر
دبیر: فرهنگ پارسی‌کیا
تهیه و تنظیم خبر: سارا خلیق
منبع خبر: گاردین
