نگاهی به نمایشگاه آثار هما حسینیان، با عنوان «پذیرا» در گالری باوان
رخدادهای جمعی و تاریخی در اکثر زیرلایه‌های مضامین
آثار هنری نهفته‌اند. حضور مستقیم یا غیر مستقیم انسان
در طبیعت نیز یکی از همین رخدادهای تاریخی است که
تاکنون در زندگی بشر تاثیرگذار بوده است.
هما حسینیان در نمایشگاه اخیرش در گالری باوان، با
نگاهی جست‌وجوگر به طبیعت و حضور بلاتکلیف انسان در مناظر طبیعی،
دست به تولید آثار هنری زده است که با پرداخت طراحانه
و اشاره به جزییات دقیق و با وسواس به کندوکاو در
مضامین طبیعی پرداخته است. طبیعتی که حسینیان
به ما نشان می‌دهد، طبیعت مقتدر و در بعضی آثار
ویران‌شده و در عین حال آرام است؛ طبیعتی که
انسان در مقابل آن ناچیز، حقیر و در برخی موارد
علت تخریب آن است. تا اینجا بیننده بعد از دیدن
آثار حسینیان پی به قدرت دست او در طراحی می‌برد.
اما از اینجا به بعد، فرایند دیدن آثار او به تکرار
ختم می‌شود. نکته جالب توجه در نمایشگاه
حضور ویدیوپروژکتوری است که همزمان
در کنار آثار، تصاویری از طبیعت را نمایش می‌دهد
که با اختلال تصویری و درهم‌ریختگی رنگ‌ها همراه است.
همین رفتار را هما حسینیان در چند اثر کوچک
از طراحی‌هایش بازنمایی کرده است. هرچه در مابقی
آثار نمایشگاه به تکرار می‌رسیم، در این طراحی‌ها
که بازنمودی از آن اختلال تصویری هستند،
با رویکردی خلاقانه‌تر مواجهیم. در این طراحی‌ها
حضور انسان و تاثیراتش بیشتر احساس می‌شود.
آنجایی که هویت رسانه بر طراحی‌ها سایه انداخته،
تصاویر تکه‌تکه شده، رنگ‌های جیغ و در کل، آزار تصویری
که بر طراحی حکم‌فرمایی می‌کند، نمود عینی سلطه
طبقه‌بندی شده رسانه بر انسان و انسان بر طبیعت است.
همین چند طراحی کوچک تمام بار معنایی و ویژگی‌های
مثبت نمایشگاه او را بر دوش می‌کشند. هر چند در
استیتمنت نمایشگاه از ایده حضور انسان در این مناظر
صحبت شده، اما فقط در همین چند اثر کوچک است
که می‌توان با قطعیت کامل گفت که مفهوم مد نظر هنرمند، نمایشگاه محقق شده است.
بام گردی
دبیر: محمد شمس
