یک تازه وارد
مجموعه “کودکی” (Childhood) از آبلاردو مورل (Abelardo Morell) با تولد فرزند اولش، بردی (Brady) کلید می‌خورد. عکاس نه به قصد مصورسازی و ثبت لحظاتی شیرین و رنگین از جهان پرهیاهوی کودکی، بلکه در پی دستیابی به بیانی شخصی‌تر و ثبت مواجهات خود در قامت یک پدر است. عکس‌های او بیش از آن‌که پنجره‌ای گشوده بر هستی پیرامونش باشد، تک‌گویی‌هایی (monologues) هستند در مواجهه شخصی با موجود تازه وارد.
هر چند همه چیز حول ورود این مهمان شکل می‌گیرد، ولی به جرات می‌توان گفت راوی، روایتگرِ خود است و تصاویر، خودنگارههای هنرمند. این تصاویر، تعمدا فاقد آن کیفیات و کارکردهایی است که از عکس‌های بی‌شمار خانوادگی انتظار می‌رود. در واقع او بیش از آن‌که کودکی فرزندش را در قالب عکس‌ها ثبت کرده باشد، مجموعه‌ای از آرمان‌ها و مواجهات خود را در رویارویی با وضعیت جدید به تصویر کشیده است. این مجموعه برخلاف آثار شناخته‌شده‌تر وی مانند “پس از هیچکاک” (After Hitchcock)، “آلیس در سرزمین عجایب” (Alice in Wonderland) و “اتاق تاریک” (Camera Obscura)، عاری از ارجاعات بینارسانه‌ای است.
آبلاردو مورل فرزندش را به‌سان ابژه‌ای جدید و هم‌ارز با اشیای تازه وارد به خانه، بررسی می‌کند
این بار رسانه ثانی، خود اوست؛ عکس‌هایی نه برای گستردن تعریف فضای مشاع میان رسانه‌ها، که تصاویری نسبتا مجرد و ناب برای بازخوانی و بازشناسی شخصی. او قصد تولید سیاهه‌ای تصویری جهت ثبت و تولید خاطره، گذشته، تاریخ وهویت فرزند خود را ندارد و با استفاده از ماشین بازتولید واقعیت، ذهنیتی شخصی را بر محصولات ماشین سوار می‌سازد. عکس‌ها از دادن اطلاعات به خود بردی، جهت بازیابی قطعات و برساخت پازل گذشته‌اش تا حد ممکن طفره می‌روند، ولی بعدها از خلال عکس‌ها به درستی خواهد فهمید که پدرش هنگام پای گذاردن او به خانه، چه چیزی را زندگی می‌کرده است.
عکس اول این مجموعه در حکم راهنمای نقشه‌ای است که جایگاه هنرمند را در ارتباط با سایر اجزای تشکیل دهنده روایت، به دقت ترسیم می‌کند. چه هنگامی که با پازلی تکمیل‌شده مواجه‌ای آنی را به تصویر می‌کشد و چه سرک کشیدن‌های تعمدی او در جعبه مداد شمعی‌های برَدی، همواره عکس‌ها درست امتداد چشم‌های او و مصورکننده التفات‌های (intentions) اوست. التفاتی که به کمک امکانات صوری اتخاذ شده از سوی هنرمند، تقویت شده و رسانه عکاسی ابزاری کارا برای دست یافتن و چنگ زدن به معنای در پس آن‌هاست. او فرزندش را به‌سان ابژه‌ای جدید و هم‌ارز با اشیای تازه وارد به خانه، بررسی می‌کند و بدین طریق از صراحت در تصاویر پلی می‌بندد به صداقت در بیان خود و بالعکس.
بام_عکاسی
بیر: هوفر حقیقی
تصاویر:
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
شرکت نگاه روشن پارس حامی پشت‌بام
