تفسیر طبیعت
به بهانه زادروز غلامحسین نامی
تلاش برای رهایی از چارچوب و فرا رفتن از سطح نقاشی، بنیان کار غلامحسین نامی است. سطوح سپید و برجستگی‌های متوازن، بافت چشمگیر و حرکت موزون، ویژگی بارز اغلب آثار او است. او با تامل در طبیعت، دریافت خود از جهان را در قالب نقاشی و حجم ارائه می‌دهد. این امر حتی در ترکیب‌بندی حروف‌نگاری‌های وی قابل مشاهده است. از مشهورترین مجموعه آثار وی می‌توان به نقاش‌های سفید با سطوح برجسته وی اشاره کرد که گاه از آن با عنوان نقاشی سه بعدی انتزاعی یاد شده است. در واقع هنرمند سه عنصر حجم، نور و فضا را در راستای تفسیر طبیعت به خدمت می‌گیرد.
نامی در سال ۱۳۴۵، در جریان ساخت اثری برای شرکت در مسابقه نقاشی به مناسبت روز مادر، به طور تصادفی به سه‌بعدی‌سازی نقاشی‌های سفید رسید. او پیش از این، با بافت‌های متنوع، رنگ‌های زنده و فرم‌های هندسی، فضایی پویا ایجاد می‌کرد، اما کشش روزافزون رنگ سفید، موجب حذف تدریجی رنگ‌های درخشان شد و در نهایت او به یک نقاش مینیمالیست تبدیل شد. خود او در این باره می‌گوید: «این تجربه سرآغاز نگرشی آگاهانه‌تر به دنیای نقاشی بود. رنگ سپید به نقاشی‌های من راه یافت و به مرور بخشی از بافت ذهنی مرا تشکیل داد. دنیا را از پس یک صافی بزرگ می¬دیدم. گویی نور سپید بر تمام ذهن و اندیشه‌ام می‌تابد. سپید می‌دیدم، می‌شنیدم، فکر می‌کردم و احساس می‌کردم.»
غلامحسین نامی هنرمند تجربه‌گری است که کار با انواع مواد نامتعارف را نیز آزموده و آثار متعدد و متفاوتی ساخته است. آبان 1353، او به همراه مارکو گریگوریان، مرتضی ممیز، مسعود عربشاهی، فرامرز پیلارام، سیراک ملکنیان و عبدالرضا دریابیگی، گروه آزاد نقاشان و مجسمه‌سازان را تشکیل دادند. نمایشگاه‌های این گروه که نخستین تجربیات هنر مفهومی در ایران بود، بسیار چشمگیر و گاه جنجال‌برانگیز بود.
غلامحسین نامی که از پیشگامان هنر نوگرای ایران به شمار می‌آید، در نخستین روز شهریور 1315، در قم متولد شد. به تازگی کتاب خاطرات وی با عنوان “روزگار نو” به همت و نگارش نهایی آرمان خلعتبری، توسط نشر نظر و نشر اورکا منتشر شده است.
نویسنده: زروان روح‌بجشان
تصاویر:
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
شرکت نگاه روشن پارس حامی پشت‌بام
