جلال ستاری اسطوره‌شناس، اندیشمند و پژوهشگر برجسته در سن نود سالگی درگذشت. وی که چهاردهم مرداد 1310 چشم به جهان گشوده بود، پس از تحصیل در دبیرستان دارالفنون و دریافت دیپلم ادبی، به سال ۱۳۲۸خورشیدی در نوزده سالگی، پس از پذیرش در آزمون اعزام محصل به اروپا به سوییس رفت و دکترای خود را در آن‌جا گرفت. در آن دوران با فرهنگ اروپا و جریان‌های ادبی و هنری غرب آشنایی بیشتری پیدا کرد. او که در رشته روانشناسی نیز تحصیل کرده بود و از شاگردان ژان پیاژه و همچنین از پیروان مکتب یونگ بود دغدغه‌ای فراتر از روانشناسی فردی داشت و تمرکز خود را بر روانشناسی جمعی و شناخت تأثیر مثبت یا منفی کهن الگوها و اسطوره‌ها و افسانه‌ها در ناخودآگاه جمعی معطوف کرد.
آشنایی با محمدعلی جمالزاده سبب علاقه بیش از پیش ستاری به ادبیات شد و همین امر او را به مطالعه و پژوهش در ادبیات و نسبت آن با اسطوره سوق داد. ستاری درباره گرایش به اسطوره‌ها چنین گفته است: «من به اسطوره عمیقا علاقمندم. علاقمندی من به اسطوره از دوران دانشجویی شروع شد. خب خیلی چیزها در باب تاریخ، فرهنگ و قصه‌ها خوانده بودم. پی بردم که اسطوره نخستین جوانه تمدنی بشر است. نخستین اسطوره‌ها به خلقت می‌پردازند و هرچقدر هم نازل، اولین بذر تفکر بشری هستند. نخستین‌بار در اسطوره‌ها بشر فکر کرده چرا جهان پدید آمد است.»
جلال ستاری در حدود شصت سال کار و فعالیت فرهنگی، بیش از صد کتاب در زمینه‌های اسطوره‌شناسی، ادبیات نمایشی و نقد فرهنگی تألیف و ترجمه کرده است. اسطوره در جهان امروز، سیمای زن در فرهنگ ایران، در قلمرو فرهنگ، شرق در ادبیات، فرانسه، نمایش در شرق، در بی دولتی فرهنگ، آیین و اسطوره در تئاتر، جهان اسطوره‌شناسی، اسطورگی و فرهیختگی، نماد و نمایش، زمینه اجتماعی تعزیه و تئاتر در ایران، زبان رمزی قصه‌های پرشور، زمینه فرهنگ مردم، تاثیر سینما در کودک و نوجوان و مدخلی بر رمزشناسی عرفانی عناوین برخی از آثار استاد جلال ستاری است.
تصاویر: نشر‌چشمه / حمید جانی‌پور 1385
