نخ به مثابه زندگی؛ چیزی شبیه به حال این روزهای ما
چیهارو شیوتا (Chiharu Shiota)، هنرمند ژاپنی متولد ۱۹۷۲ میلادی شهر اوزاکا است. او به خاطر چیدمان‌هایی از تار و پودهای سیاه، قرمز و سفید رنگِی که تمام فضای گالری را احاطه کرده شهرت دارد. چیدمان‌های وی فضا را به هزارتویی تبدیل می‌کنند که اشیای شخصی هنرمند را دل خود جا داده است. چیهارو در چیدمان‌های خود به کاوش ابعاد مختلف وجودی انسان می‌پردازد و رابطه انسان با درون خود و روابط انسانی را جست‌وجو می‌کند؛ چیزی که در زندگی واقعی هم مثل نخ‌هایی در هم گره می‌خورند؛ تنهایی‌های توامان در روابط اجتماعی، اتصال هر یک از ما با یکدیگر و اتفاقات پیرامونمان، چیزهایی که در کنار هم سرنوشت و خاطره‌‌های ما از زندگی را شکل می‌دهند.
چیهارو تحصیلات اولیه خود را در دانشگاه کیتو سیکای ژاپن گذراند و سپس به مدرسه هنر کانبرا و دانشگاه ملی استرالیا رفت؛ آن‌جا بود که به ادغام نقاشی، اجرا و بدن تغییر مسیر داد. سپس به آلمان رفت و یک دوره فشرده مطالعاتی زیر نظر مارینا آبراموویچ گذراند، هنرمندی که به اجراهایی مشهور است که آستانه‌های جسمی و احساسی را به پرسش می‌گیرند.
«نخ نرم است و من از آن به‌مثابه آیینه احساسات خود استفاده می‌کنم.نخ مانند رابطه انسانی تنش و کشش دارد.»
در حالی که نخ ماده عمده و خط عنصر اصلی کارهای او هستند، اما رنگ نقشی حیاتی دارد. استفاده از رنگ قرمز به معنای سفر، حرکت خون از طریق رگ‌های ما و یا رشته قرمز “مسیر سرنوشت‌ساز” زندگی است؛ چیزی که در فرهنگ‌های ژاپنی، چینی و کره‌ای نشان از عشق توام با رنج دارد و نخ قرمزی که ما انسا‌ن‌ها را به‌هم متصل می‌کند. رنگ سیاه نشانه برزخ، مرگ و بیماری و رنگ سفید حسی از رویا و وهم را منتقل می‌کند.
او درباره استفاده از نخ می‌گوید: «نخ نرم است و من از آن به‌مثابه آیینه احساسات خود استفاده می‌کنم.نخ مانند رابطه انسانی تنش و کشش دارد.» چنین است که چیهارو با گسترش فضاهای خاص و در نظر گرفتن یک گذرگاه جسمی و عاطفی، ما را با تجربه‌های زیسته خود روبه‌رو می‌کند. فضاها و مسیرهایی که در نمایشگاه شکل می‌گیرند، تداعی کننده رحم، حاملگی و دالان زندگی هستند و از مخاطب دعوت می‌کنند تا با گام نهادن در فضا، معنا یا احساس را با رنگ نخ‌ها مرتبط سازد.
قایق‌هایی که به باور هنرمند، زمان و مردم را حمل می‌کنند و همه ما در سفرِ زندگی در یک ظرف زمانی و مکانی به هم متصل هستیم
در برخی از چیدمان‌ها قایق‌هایی را می‌بینیم که به باور هنرمند، زمان و مردم را حمل می‌کنند و همه ما در سفرِ زندگی در یک ظرف زمانی و مکانی به هم متصل هستیم و قایق دارای یک جهت مشخص در معماری است که هیچ انتخابی جز ادامه حرکتِ رو به جلو ندارد. شیوتا می‌گوید: «فکر می‌کنم هنر در درجه اول مربوط به چشم است؛ مهم این است که هنر را ببینیم و سپس احساسات داشته باشیم و بعد معنا را دریابیم. ابتدا به معنای آن نمی‌رسید.»
مجموعه کفش‌ها، چمدان‌‌ها، لباس‌ها، کلیدها، صفحات کتاب و دیگر اشیایی که هنرمند استفاده می‌کند، مانند یادگاری‌ها، نقاشی، عکس و غیره، همگی وسایل شخصی او هستند که زمانی در جای دیگری زندگی کرده‌اند و حالا به‌عنوان شریان یک تجربه روان‌شناختی شخصی و جمعی احضار می‌شوند.
چیهارو شیوتا در حال حاضر در برلینِ آلمان مشغول به کار است. او علاوه بر نمایشگاه‌های انفرادی زیادی که در سرتاسر دنیا داشته، در نمایشگاه‌های بین‌المللی متعددی همچون دوسالانه سیدنی (۲۰۱۶) شرکت کرده و به عنوان نماینده ژاپن در پنجاه و ششمین دوسالانه ونیز هم انتخاب شده است.
#بام_پیکرسازی
نویسنده: فاطمه صفرپور
تصاویر:
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
شرکت نگاه روشن پارس حامی پشت‌بام
