فانگ لیجون، هنرمند واقع‌گرای منفی‌نگر چینی
فانگ لیجون (Fang Lijun) از هنرمندان واقع‌گرای منفی‌نگر (Cynical Realism) چین، به سال ۱۹۶۳ در پکن و در خانواده‌ای متمول متولد شد. وی در دوران تحصیل توسط لی ژیانتینگ که بعدها منتقد مشهوری شد، با نقاشی آبرنگ، رنگ روغن و جوهر آشنا شد و در نهایت با ترک دبیرستان تصمیم گرفت مسیر هنری خود را با تحصیل در رشته سرامیک و ورود به آکادمی هنرهای زیبای پکن پی بگیرد.لیجون یکی از اولین هنرمندان آوانگارد چین است که در دهه ۹۰ میلادی توجه مجامع بین‌المللی هنر را به خود جلب کرد.
آثار رنگارنگ، نمادین و گاه سوررئالیستی فانگ لیجون به مسائلی مثل حقوق بشر، اخلاق، تبعیض و فشار سیاسی می‌پردازد. در نمایشگاه انفرادی (This All Too Human World) در هنگ‌کنگ، لیجون تحت‌تاثیر تجربه تغییرات اجتماعی و اقتصادی انقلاب فرهنگی، اضطراب و تنش زندگی در جامعه‌ای را به تصویر می‌کشد که درگیر تحولات بنیادین شده و به بررسی ایدئولوژی ذاتی روند این تغییرات می‌پردازد.
«آگاه بودن به احساسات آن‌ها را معنادار نمی‌کند. من هم قصد ندارم این کار را انجام دهم.»
«گاهی مردم برای مهمانی باربیکیو آتشی برپا می‌کنند، گاهی برای لذت بردن از آواز پرندگان و عطر گل‌ها در طبیعت قدم می‌زنند، گاهی پناهنده شده و از فاجعه‌ای فرار می‌کنند و گاهی نفس‌هایشان را حبس می‌کنند تا کسی پیدایشان نکند…. در هر صورت رفتار مردم همیشه عکس‌العملی به وضعیتی است که احاطه‌شان کرده. من واقع‌گرا هستم. معتقدم که آرمان‌شهر لزوما بهترین شرایط قابل تصور برای یک جامعه نیست. پیچیدگی، چالش، پویایی و تکثر جامعه متناسب با شرایط انسان است؛ آگاه بودن به احساسات آن‌ها را معنادار نمی‌کند. من هم قصد ندارم این کار را انجام دهم.»
نشان دادن وضعیت منحصر به فرد روان‌شناختی نسل خاصی که کودکی خود را تحت تاثیر انقلاب فرهنگی مائو گذرانده است
پیکرهای طاس و عصیانگر آثار وی نمادی از درماندگی و اضطراب فزاینده جمعیت رو به افزایش چین مدرن و پیروان مسخ شده دولت کمونیستی است. آثار لیجون وضعیت منحصر به فرد روان‌شناختی نسل خاصی را نشان می‌دهد که کودکی و نوجوانی خود را تحت تاثیر انقلاب فرهنگی مائو و دگرگونی‌های رادیکال اجتماعی گذرانده است و حالا درگیر تغییرات بنیادین جامعه‌ای در حال توسعه است. هنرمند نیز در اغلب مواقع سر خود را می‌تراشد. این چهره‌ها نشانی از میزان بازتاب‌پذیری را به نمایش می‌گذارند و می‌توانند نمادی از توده‌ها باشند. افراد طاس در آثار لیجون فردیت خود را از دست داده و بخشی از توده هستند. هنرمند با استفاده از این فرم تکرارشونده، بحران جامعه معاصر را برای حفظ هویت فردی به به تصویر کشیده است.
#بام_تصویرسازی
دبیر: یاسمن شاپوری
تصاویر:
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
شرکت نگاه روشن پارس حامی پشت‌بام
