«مرا به ماشینم میخ کن و من به تو خواهم گفت کی هستی!»
کریستوفر لی بردن (۱۹۴۶- ۲۰۱۵)، در بوستون به دنیا آمد. پدرش مهندس و مادرش زیست‌شناس بود. پس از یک تصادف، در دوازده سالگی، یک جراحی اورژانسی بدون بیهوشی روی پای چپش انجام شد. در دوران طولانی نقاهت به هنرهای دیداری، به ویژه عکاسی، علاقمند شد. بعدها از دانشگاه ارواین کالیفرنیا، کارشناسی ارشد هنرهای دیداری دریافت کرد. کریس بردن که در پیکر‌سازی، اجرا و چیدمان فعالیت داشت، با اجراهایش به ویژه اجرای ویدیویی «شلیک» در ۱۹۷۱ شهرت یافت. در این اجرا دوست/همکار او با یک اسلحه کالیبر کوچک به بازوی او شلیک کرد. نخستین اجرای او «پنج روز در کمد» بود. در این اجرا که بخشی از پایان‌نامه کارشناسی او بود، خود را به مدت پنج روز در يك کمد فلزی قفل‌‌دار ٦٠در٦٠در٩٠ سانتیمتری حبس کرد. در این فضای محدود می‌توانست تکان بخورد، اما نمی‌توانست پاهایش را دراز کرده و استراحت کند.
اخطار در مورد احتمال لخته‌های خون و فلج شدن
در قفسه‌های بالا و پایین گالن‌های پرآب و خالی برای نوشیدن و ادرار گذاشته بود. چند روز قبل از اجرا، روزه/رژیم گرفته و تحت نظر پزشکان بود. اگرچه آن‌ها در مورد احتمال لخته‌های خون و فلج شدن به او اخطار داده بودند. همه درباره پایان دادن به این اجرا بحث می‌کردند و لحظاتی پیش از اتمام اجرا، خود بردن نیز دچار ترس می‌شود. در اجرای «۷۴۷» سال ۱۹۷۳، هنگام برخاستن یک بویینگ 747 از فرودگاه بین‌المللی لس‌آنجلس، با یک تپانچه به سمت هواپیما شلیک کرد. تنها شاهد این کار، تری مکدانل عکاس بود که از این کار فیلم گرفت. در «غلتیدن بر آتش» (۱۹۷۳)، یک شلوار را به آتش کشید و بر آن غلتید تا خاموش شود. در اجرای «آب نرم» (١٩٧٤)، سعی کرد مدت پنج دقیقه سر خود را در آب نگه‌دارد.
شهید مصرف‌گرایی معاصر
در دهه ۷۰ اجراهای زیادی از جمله «مرد مرده»، «کبریت»، «کارگر صادق»، «آیا تلویزیون را باور دارید؟» و «تلویزیون ربایی» داشت، اما مهم‌ترین اجرای بردن، «میخکوب» در ١٩٧٤ است. در این اجرا کریس بردن بدون پیراهن، پشت یک فلکس بیتل آبی کمرنگ مصلوب شده بود. پای او روی سپر عقب اتومبیل قرار داشت و دستیارانش کف دست‌های او را با دو میخ به سقف متصل و ماشین را روشن کرده و از پارکینگ وارد کوچه شدند.
بردن با این اجرا که به تصلیب مسیح ارجاع دارد، خود را در زمینه‌ای شبه‌مذهبی قرار داد؛ گویی شهید مصرف‌گرایی معاصر است. مارینا آبراموویچ قصد داشت از این کار در اجرای «هفت قطعه ساده» استفاده کند، اما بردن به او اجازه نداد.
منابع: Warr, Tracy, (2001), The Artist’s Body, NY, Phaidon.
Wikipedia.com
observer.com
mcachicago.org
#بام_رسانه_های_نو
دبیر: نرگس مرندی
تصاویر:
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
گروه معماری کارند حامی شماره پنجم پشت‌بام
