کامران دیبا
موزه هنرهای معاصر تهران در سال ۱۳۵۶ خورشیدی در
شمال غربی پارک لاله بنا شد. این موزه شامل گنجینه‌ای
از هنر مدرن جهان بوده و در میان ده مجموعه مهم هنر
نوگرای دنیا قرار دارد. آثاری از هنرمندان مهم سبک‌ها و
جنبش‌های امپرسیونیسم، کوبیسم، اکسپرسیونیسم انتزاعی،
پاپ آرت، مینیمالیسم، کانسپچوال و هایپررئالیسم در مجموعه
موزه هنرهای معاصر تهران جا گرفته است. در گنجینه دائمی
موزه بیش از سه هزار اثر هنری نگهداری می‌شود که حدود
چهارصد عدد از آن‌ها، دارای ارزش خاصی هستند؛ کارهای
شاخصی از گوگَن، رنوار، پیکاسو، مگریت، ارنست، پولاک،
وارهول، لویت، جاکومتی و دیگران. موزه هنرهای معاصر تهران
همچنین مالک مجموعه بسیار مهم و جامعی از هنر نوگرا و
معاصر ایران است.
ایده اصلی ایجاد موزه این بود که بازدیدکنندگان برای دیدن
کارهای هنری مدرن به یک موزه بروند و بتوانند از هر هنرمند
مطرح سده بیستم، دستِ‌کم یک کار ببینند. دیوید گالووی،
نخستین کیوریتور موزه هنرهای معاصر تهران، این موزه را
«پلی میان شرق و غرب» دانسته است.
ساختمان موزه هنرهای معاصر از نمونه‌های مهم معماری
مدرن ایران به‌شمار می‌آید. کامران دیبا طراح و معمار این بنا
در ۱۴ اسفند ۱۳۱۵ در تهران متولد شد. وی در سال ۱۳۳۵
تحصیل در رشته معماری در دانشگاه هاوارد (Howard University)
واشینگتن را آغاز کرد. سپس در سال ۱۳۴۳ تحصیلات تکمیلی
را در رشته جامعه‌شناسی ادامه داد.
از دیگر آثار معماری وی می‌توان به فرهنگ‌سرای نیاوران، پارک
شفق، نمازخانه موزه فرش ایران و دانشگاه شهید چمران
(جندی شاپور سابق) اهواز اشاره کرد. وی علاوه بر معماری
در نقاشی هم دستی دارد. نقاشی‌های کامران دیبا را شاید
بتوان نمونه‌ای از رویکرد هنری پاپ دانست؛ رویکردی که هنرمند
در آثار دهه چهل و پنجاه خورشیدی با مجموعه «آب‌باز زبردست»
و «کفش‌ها» آغاز و در مجموعه «روزنامه جهانی» آن را تثبیت کرد.
#بام_کاغذی
به قلم: زروان روحبخشان
تصاویر:
