نمایشگاه نقاشی‌های قاسم محمدی
نمایشگاه نقاشی‌های قاسم محمدی با عنوان سازه‌های
رمانتیک در گالری هما برگزار شد.
سازه‌های معماری همان چیزهایی هستند که انسان را
از عوامل طبیعی دور و محافظت می‌کنند. این سازه‌ها بخش
بزرگی از فعالیت‌های انسانی را در بر می‌گیرند و در فضای
مناسب به اشکال نمادین بروز پیدا می‌کنند. فضا در مفهوم
وجودی‌اش، هیچ معنای خاصی ندارد، اما به محض شروع
فعالیت یک گروه انسانی در فضایی مشخص، معنای نمادین
آن ظاهر می‌شود. از این پس فضا بستری برای بیان رفتارهای
انسانی می‌شود؛ محلی برای تخیل و واقعیت.
قاسم محمدی
قاسم محمدی در برخوردی فوویستی، فضایی وهم‌آلود و
نورمانتیک را در نقاشی‌هایش شکل داده است. هر چند او در
کارش، به نقد فضای معماری پزداخته و تمرکز خود را بر حاشیه
شهر گذاشته تا مرکز آن، اما انتخاب پالت رنگ او، کم‌ترین
میزان خاکستری‌ها را دارد؛ چیزی که در واقعیت شهری و معماری
به نسبت بیشتر دیده می‌شود. انتخاب رنگ‌های تند و جیغ
از سوی هنرمند، با زیر متنی فوویستی، گویی حکایت از
حجم وحشی‌گری و ددمنشی سازه‌هایی دارند که بدون
در نظر گرفتن جنبه‌های کاربردی، فرهنگی و هویتی در
جامعه، در الگویی تکرار‌شونده و تکثیر‌پذیر، شبیه به متاستاز،
در دگرنشینی و فراگستری، باعث آلوده‌تر شدن فضا می‌شوند.
نکته مهم در این نقاشی‌ها عدم حضور مقصر اصلی و همیشگی
است. او که می‌سازد تا بیاساید اما در پس هر ساختنی،
ویرانی به جا می‌گذارد. انسان که ذاتا نیازمند طبیعت و
وابسته به آن است، با هر قدمش در تخریب آن نقش دارد.
فضای آثار اخیر قاسم محمدی، شبیه به یک فضای آخرالزمانی‌ست.
تصویر جهان بعد از انسان است؛ همانقدر ساکت، همانقدر متروک.
سازه‌های معمارانه‌ای که او بازنمایی کرده، هر چند سرد
و بی روح هستند، در این تابلوها تنها و مغموم به نظر می‌آیند.
تمام عناصر معماری این آثار معنای نمادینی دارند. حتی
سرسره‌های رنگی و مواج که برای تفریح و سرگرمی ساخته
می‌شوند، معنای جدیدی پیدا کرده و حاکی از شیب تند
سقوط و ابتذال سازه‌های ساخت بشر هستند. این سازه‌ها
در خوانش معناشناسانه و نمادین، هرچه هستند و یا باشند،
رمانتیک نیستند.
تصاویر:
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
