نمایشگاه نقاشی‌های علی صادقی
در نمایشگاه اخیر علی صادقی در گالری اُ، رد پایی از آثار
پیشین وی دیده می‌شود، اما نه چندان مستقیم و صریح.
برای او نقاشی و کنش نقاشانه در اولویت است، شاید به
همین دلیل او در این نمایشگاه نه عنوانی بر آثار گزارده و
نه بیانیهای نوشته است.
اگر (بنا بر قراردادی صرفا در این متن) بپذیریم که عنوان و
استیتمنت نمایشگاه واسطه و مقدمه‌ای میان اثر و مخاطب
هستند، او نقاشی‌هایش را بدون هیچ گونه واسطه و
مقدمه‌ای روبه‌روی مخاطب قرار می‌دهد تا بیننده تنها اثر
را ببیند و بس؛ بدون در نظر گرفتن هیچ پیش‌زمینه فکری از
قبل.
حضور چهره‌های انسانی و حیوانی در برخوردی انتزاعی و
قلمی اکسپرسیو، در کنار تقسیم‌بندی‌های هندسی – که
البته حضور کم‌رنگ‌تری به نسبت دیگر عناصر دارند – عوامل
تشکیل‌دهنده فضای نقاشی‌های اوست.
چهره‌ها و پیکره‌های آثار او، با حرکت‌های قوی قلم و تاش‌های
رنگی، در تقابل با خاکستری‌های تیره گسترده در زمینه، بافت
برجسته‌ای دارند.
تقابل بین سطوح رنگی و ارایه مرزبندی خطی (ضعیف و قوی)
برخی عناصر، تضادی از درجات اولویت و اهمیت فرم‌ها را در
تابلو پیش روی مخاطب قرار می‌دهد.
علی صادقی با توجه به وسواس نقاشی گونه در فرآیند تولید
اثر هنری، با در نظر گرفتن آن‌چه در پس ذهن دارد، که از تجربه
زیسته‌اش نشات می‌گیرد، در تلاش برای شبیه‌سازی واقعیتی
است که برای او در خلال شکل دادن به آن واقعیت، اتفاق نقش
مهمی بازی کرده و در روند کار شکل می‌گیرد؛ اتفاقی که در
لحظه رخ می‌دهد و اتفاقی که در لحظه‌ای در گذشته رخ داده؛
که البته در مواقعی سمت و سویی جدید به کار می‌بخشد.
جریان سیال ذهن
نقاشی‌های او همانند جریان سیال ذهن هستند. شکل خاصی
از روایت داستان که مشخصه‌های اصلی آن پرش‌های زمانی،
آشفتگی دستوری و نشانه‌گذاری، تبعیت از زمان ذهنی
شخصیت‌های داستان است، که به دلیل انعکاس ذهنیات
در مرحله پیش از گفتار شخصیت رخ می‌دهد.
او برای بیان تداعی‌های ذهنی خود، در کنشی نقاشانه،
تک گویی‌های درونی مستقیم و غیر مستقیم را به تصویر
می‌کشد.
تصاویر:
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
