بام گردی

یادداشتی بر آثار هما اشرف‌منصوری هما اشرف‌منصوری در نمایشگاه اخیر خود با عنوان «رؤیت»، تجربه‌ی زیسته‌ی معاصر را با زبانی میان حیات و شکنندگی فردی به تصویر کشیده است. او فرم تخم‌مرغ را به‌عنوان نقطه‌ی عزیمت ... ادامه ...

درک فرسایش ایگو کارهای اسرا گل‌محمدی عمدتا پرتره‌هایی دفرمه‌شده از سوژه‌های رنج‌کشیده و آزرده‌خاطر هستند. این تصاویر دلخراش و تحریک‌کننده‌اند؛ هر فردی می‌خواهد بداند داستان پشت پرتره‌ها چیست؟ و علت استفاده از این شکل از نقاشی ... ادامه ...

پیکره‌های آرمیده در فضا در کارهای حمیدرضا امامی تاثیرپذیری از ادوارد هاپر مشخص و بارز است. کارهای هاپر به ارتباط بین سوژه‌ی مدرن شهری و معماری مدرن می‌پردازند. در این کارها از یک‌سو با فضاهای شهری ... ادامه ...

زیستن در مرز نمایش «هزاران تکه سکوت» از سارا عصاره در گالری اُ، نه رویدادی در سطح نمایش آثار، بلکه صورت‌بندیِ عینی لحظه‌ای است که هنر خود را به‌عنوان انکشاف حقیقت در مقام نفی بازمی‌نمایاند. آنچه ... ادامه ...

از سنت به معاصرینش در عالم هنر پل زدن از گذشته به دنیای معاصر نشان از شناخت دقیق و ظریف هنرمند از هنرهای سنتی و زیست او در زمان حال دارد. این خصیصه در آثار مهدی ... ادامه ...

ماندگاری جهان نمایشی؛ پاپ‌آرت در خدمت تجربه‌گرایی دنیای فیگورهای نرگس پاک‌منش برآمده از تجربه‌گرایی او در هنر و تجربه‌ی زیسته‌اش در اقلیم شمال کشور، مخاطب را به تماشای جهانی منحصربه‌فرد دعوت می‌کند. این دنیای تصویری از ... ادامه ...

هویت‌های متلاشی و انسانِ در آستانه‌ی انفجار در بسیاری از کارهای مینا قهرمانی‌قدر خشونتی عریان به‌تصویر کشیده می‌شود که حالتی نمادین و سمبلیک دارد. او آشکارا از نمایش تصویر فیگورهایش اجتناب می‌کند. این فیگورها بی‌هویت هستند. ... ادامه ...

بی‌پناه و کوچ‌کرده در زمان و مکان سوررئالیسم زاهد شیخ‌بهایی در خود انعکاسی از واقعیات اجتماعی را به‌نمایش درمی‌آورد. چنانچه سوررئالیسم را به‌تصویر کشیدن واقعیتی مهم‌تر از واقعیات قابل مشاهده بدانیم، آثار او در فرم، سوررئالیستی ... ادامه ...

خود پدیداریِ سطح: دیالکتیکِ حذف و انباشت مقدمه:نمایشگاه «پالیمسست» بویه سادات‌نیا، که در گالری اُ تهران به اجرا درآمد، به‌منزله‌ی رخدادی است که در آن سطح، از جایگاه واسطِ انتقال تصویر به مرتبه‌ی خودـ‌پدیداری ارتقا می‌یابد؛ ... ادامه ...

تلاشی‌ برای بازشناسی خود یادداشتی بر نمایشگاه «احتمال انقراض» در سال‌های اخیر، «عکاسی مستندسازی ذهنی» به یکی از جریان‌های تاثیرگذار در روایت تصویری از واقعیت‌های اجتماعی بدل شده است؛ رویکردی که دیگر صرفا به ثبت بی‌طرفانه ... ادامه ...

تقاطع خط و انکار در وضعیت معاصر مقدمه در زمانه‌ای که زبان تصویری، درون‌مایه‌ی خود را از حیثِ بازنمایی به مرز فرسودگی رسانده و نظام‌های ادراکی با تورم نشانه، انفصال سوژه از ساختار، و تکرار الگوهای ... ادامه ...

در هیاهوی خیال کارهای منیژه و پریسا حجازی بیش از هرچیز باشکوه هستند. آثار آن‌ها برخلاف هنر مینیمالیستی با حداکثر میزان استفاده از عناصر بصری به‌تصویر درآمدند. مخاطب با رنگ‌هایی روشن و کارهایی پر از جزئیات‌ ... ادامه ...

تاریخ و امکان‌های ویرانگرش نمایشگاه دگردیسی مرجان قربانی از ۸ تا ۱۹ دی ماه ۱۴۰۲ در پروژه‌های ۰۰۹۸۲۱ در تهران برگزار شد. در بخشی از استیتمنت این نمایشگاه آمده است: «همواره تمامی رخدادها با دگردیسی رقم ... ادامه ...

ملانکولیا و استحاله‌ی سوژه در فضایی اثیری با تمرکز بر مجموعه‌ی دهلیز، به‌نمایش درآمده در گالری والی تفسیری از مجموعه‌ی «دهلیز» سمانه یوسفی نوعی بازنمایی سوژه در لحظه‌ی استحاله است. این نوعی نمایش سوژه با ترفندهایی ... ادامه ...

سوژه‌های غریب و تک افتاده‌ی جهانی خودبسنده وقتی پل گوگن رنگ‌هایش را خام و بدون تغییر در نقاشی‌هایش قرار می‌داد، نمودی از هنر شرق، تصویری آرمانی و بهشتی تازه‌کشف‌شده را پیش چشم داشت. این را می‌شد ... ادامه ...

اگر عشق را بشود نقش بست آثار مریم شجاعی ارتباط مستقیمی با یادآوری گذشته و مرور خاطرات دارند. این شکل از به‌تصویر کشیدن گذشته در فرم کارها برجسته می‌شود. هنرمند فیگورها را در شمایل واقعی و ... ادامه ...

درآمیختگی حیوان، انسان و طبیعت درباره‌ی آثار محمودرضا زندپور، با تمرکز بر مجموعه‌ی کشتی نوح، به‌نمایش درآمده در فضای عمق‌یافته اینک آخرالزمان (Apocalypse Now) نام فیلمی از ساخته‌های فرانسیس فورد کاپولا است که در سال ۱۹۷۹ ... ادامه ...

نرم‌جسمانیِ ساکن در تاریکی در مجموعه‌ی «آشیان» از آذین رستمی، بدن نه همچون ابژه‌ای برای تماشا، بلکه به‌مثابه رخدادی انفجاری از درونِ خویش ظاهر می‌شود. این‌جا دیگر با بدن به‌مثابه فرم روبرو نیستیم، بلکه با پیکره‌ای ... ادامه ...

درباره‌ی تجسد لرزان و آگاهیِ زخم در جهانی که پیکره‌ی انسانی، چه در عرصه‌ی تصویر و چه در میدان فرم، یا به مصرف‌پذیریِ زودگذر تنزل یافته یا در شکاف‌های امر نمادین به فراموشی سپرده شده‌، آثار ... ادامه ...