اولین قدم
ساعت ده و نیم صبح روز سوم آبان ۱۳۴۸ خورشیدی، برابر با بیست و پنجم اکتبر 1969، تعداد زیادی از دانش‌آموزان، دانشجویان، مقام‌ها كشوری و نیز جمع کثیری از مردم در دو طرف خیابان فردوسی تهران گردهم آمده و از هیات سی نفری آمریكایی استقبال کردند؛ گویی که چشم انتظار قهرمانانی بوده‌اند. افراد اصلی این هیات نیل آرمسترانگ، ادوین آلدرین و مایكل كالینز بودند؛ اولین انسان‌هایی كه به ماه رفتند.
بعدازظهر گرم بیستم جولای ۱۹۶۹، برابر با بیست و نهم تیر ماه 1348، کارمندان و متخصصان مركز كنترل زمینی ماموریت پرواز به ماه، در هیوستن آمریكا به صدای نه چندان واضح نیل آرمسترانگ كه از نزدیكی سطح ماه به زمین رسیده بود، دقت می‌كردند. همه آن چند دقیقه آخر اضطراب بسیاری را متحمل شدند. آرمسترانگ مجبور شده بود برای جلوگیری از فرود در گودال و سقوط احتمالی، كنترل ماهنشین را از حالت اتوماتیك خارج كرده و خود خلبان را به عهده بگیرد، اما روند فرود خیلی طولانی شده بود سوخت ایگل هم در شرف اتمام بود. نفس‌ها در سینه حبس شده بود تا این‌كه صدای خونسرد آرمسترانگ از چهارصدهزار كیلومتر دورتر شنیده شد: «هیوستن! ماهنشین ایگل فرود آمد.» آرزویی محال و دست‌نیافتنی به واقعیتی بزرگ و تاریخ‌ساز تبدیل شده بود.
در جهانی که عده‌ای آن را مسخر خویش می‌دانند، همچنان خشکسالی و بیماری ما را هلاک می‌کند
تخمین زده شده که حدود پانصد میلیون نفر در سرتاسر جهان، به طور مستقیم از گیرنده‌های تلویزیونی خود دیدند كه نیل آرمسترانگ، به عنوان اولین انسان بر سطح ماه قدم گذاشت. آرمسترانگ و باز آلدرین حدود دو ساعت و نیم بر سطح ماه قدم زدند، عكس گرفتند، نمونه‌برداری كردند، تجهیزات علمی نصب كردند و پرچم كشورشان را برافراشتند كه پیغامی مستقیم به شوروی نیز محسوب می‌شد. حال آمریكا می‌توانست خاطرات تلخ عقب‌افتادگی‌های فضایی خود از رقیب شرقی را فراموش كند. این تحول مهمی در فضانوردی بود و موجب برخی از دستاوردهای دیگر علمی هم شد.
از آن زمان تا کنون، بشر بسیار فراتر از ماه رفته و شاید به زودی منظومه‌های دیگری را هم درنوردد. هر چند که گویی این امر به نوعی تسخیر کائنات به نظر می‌رسد، اما در جهانی که عده‌ای آن را مسخر خویش می‌دانند، همچنان خشکسالی و بیماری ما را هلاک می‌کند.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
شرکت نگاه روشن پارس حامی پشت‌بام
