منطقه بی‌نور/ پروژه‌های گالری آران
منطقه بی‌نور نمایشگاه چیدمانی متشکل از سه بخش
مجزاست که هر کدام روایت و نام خود را دارند.
“منطقه‌ی بی‌نور” و “طوفان” دو اثر مکمل یکدیگرند،
هر چند این دو در کنار هم، در یک بخش قرار گرفته‌اند،
اما کلیتی از یک ایده مرکزی هستند. در این چیدمان
با روشنگری زبانی و ارایه تعاریف دایره‌المعارفی از الفاظ
و کلمات مواجهیم.
منطقه‌ای بی‌نور
لجه{لُ ج جَ} به معنای عمیق‌ترین موضع دریای ژرف و
طوفان به انقلاب سخت هوا معنا شده، که در کنار بیانیه
آثار قرار گرفته‌اند. هنرمند یک واقعه تاریخی (کشتار بردگان
زونگ) به عنوان ایده مرکزی، دست به بازسازی و بازنمایی
دوباره آن واقعه زده و خوانشی متفاوت از آن‌چه پیش‌تر
توسط ویلیلم ترنر شکل گرفته، ارایه کرده است.
نوید سلاجقه سعی در به تصویر کشیدن کشتاری دارد که
در دریا واقع شد؛ منطقه‌ای بی‌نور (اما نه کاملا تاریک) که
تعداد زیادی از انسان‌هایی که برده خوانده شدند، در دریا
کشته شدند.
اثر طوفان
اثر طوفان که بازنمایی دوباره یک اثر هنری است (سلاجقه
اینجا وام‌دار کار ترنر است)، و با نور آبی پوشش داده شده،
سیاهی (نه مطلق) را به مثابه محتوای سیاسی از کار ترنر
نشان می‌دهد که وقوع طوفان را هشدار می‌دهد.
بخش دیگر این نمایشگاه سیاه‌مشقی از عمادالکتاب
خوشنویس است که گویا آن را در زندان مشق کرده و به
سیاه‌مشق زندان معروف است. سلاجقه از روی
سیاه‌مشق، اما نه به شکل خوشنویسی، بلکه با فونت‌های
کامپیوتری نوشته و به قول خودش عارضه‌ای را که “لکنت”
می‌خواندش، بازنویسی کرده است. این شکل از بازنویسی،
تداعی‌گر شیوه‌ای است که پیش‌تر شعرای فوتوریستی
مانند کارلو کارا و فیلیپو مارینتی در نگارش کتاب‌های شعر
به کار می‌بردند.
او با فاصله‌گذاری در متن سیاه‌مشق، فضای سیاه و سفید متن
را از هم جدا کرده، آزادی بیشتری به کلمات داده و در خوانش
آن لکنت ایجاد کرده است. او با قرار دادن تابلوهای پاره‌شده
سیاه و سفید در کنار این اثر، شرحی از امید و نا‌امیدی را که
در بطن این سیاه‌مشق وجود دارد در معرض دید قرار داده است.
علی‌رغم آن‌که سیاه‌مشق جنبه تمرینی داشته و معمولا
خوش‌نویسان پیش از نوشتن متنی مشخص، برای به اصطلاح
دست‌گرمی، کلمات و حروف را روی کاغذ می‌نوشتند که قابل
خواندن نیستند، اما در سیاه‌مشق عمادالکتاب آن‌چه خواندنی
است سفیدی موجود در بطن سیاهی است.
سر آغاز جهان
نمایشگاه، سه جعبه نور با ابعاد نسبتا بزرگ است که
“سر آغاز جهان” نام دارد. همانند بخش ابتدایی، نور عنصر مهم
این کار است که با توجه به فرم ارایه‌ی اثر، جعبه‌ها دهانه رحم
را تداعی می‌کنند و نور را می‌توان به انفجار بزرگ (بیگ بنگ) نیز
تعمیم داد.بارها در تمدن‌ها و فرهنگ‌های مختلف شاهد حضور
نمادهای زایش بوده‌ایم و بنا بر اقتضای فرهنگی و باور مردمان،
این نمادها تغییر کرده‌اند. از ونوس ویلندورف که شاید اولین تلاش
در بازنمایی نمادین از زایش باشد، تا “سر آغاز جهانِ” نوید سلاجقه،
شکل ارایه و بازنمایی همیشه با اشارات مستقیم، تاکید و اغراق
همراه بوده است. همانند کاری که سلاجقه در این اثر انجام داده
و با ابزار جدید، خوانشی امروزی از عنصری مهم در زایش را، روبه‌روی
مخاطب قرار داده است. این شکل از ارایه (اشاره به وجه انسانی
نهفته در اثر)، رویکردی سراسر نمادین به آن داده است.
دبیر: محمد شمس
تصاویر:
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
