خانه‌ها و کاجها
نمایشگاه با عنوان خانه‌ها و کاجها، طاهر پورحیدری در
گالری هما برگزار شد. تهران فارغ از سن و سال کم،
در همین چند دهه اخیر، تاثیر بسزایی در فرهنگ و هنر
ما داشته است. شاید مهم‌ترین دلیل، موقعیت
سیاسی باشد که این امر را دو چندان کرده است.
اما تهران فقط به چنین عناوین و القابی محدود
نمی‌شود. خوب که بنگریم، شاید نزدیک شاید دور،
شاهد نشانه‌هایی از حضور عناصری هستیم که در
حال حاضر کمتر دیده می‌شوند.
یکی از این عناصر که برگرفته از طبیعت گم و گور شده
تهران است، خانه‌ها و کاج‌هایی است که طاهر
پورحیدری در نمایشگاه اخیرش بر روی بوم آورده است.
برای نقاش، کاج بر خانه ارجحیت دارد. کاج در آثارش بار
معنایی بیشتری را به دوش می‌کشد تا خانه‌ها؛ این امر
در ترکیب‌بندی‌های کارها هم نمود پیدا کرده است. او به
مانند صنعت تشخیص در آرایه‌های ادبی (دادن شخصیت
انسانی به موجوداتی غیر از انسان)، کاجها را در
انسانی‌ترین حالات و رفتار به تصویر کشیده؛ گاهی با
صلابت و اصالت، گاهی غمگین و تنها، گاهی شاد و
سرخوش. تا آن‌جا که در متنی، در کاتالوگ نمایشگاه،
حکمی صادر می‌کند: “تصویر تهران بدون کاج، تصویری
ناقص است”.
برخوردی واقع‌گرایانه در ارائه شاعرانه
نقاش در ارایه محتوای شاعرانه‌ای که تداعی‌کننده شکوه
گذشته است، برخوردی واقع‌گرایانه دارد، تا با صراحت
بیشتری، آن‌چه را که در ذهن دارد، به نظاره مخاطب بگذارد.
اشراف او به رنگ و تکنیک، پذیرش و فهم حالات و رفتار
انسانی کاجها را باورپذیر می‌کند.
بیننده در نمایشگاه “خانه‌ها و کاجها” با دغدغه‌ای
سراسر شخصی، مواجه است. درگیری فکری که
ناشی از تجربه‌ای یا خاطره‌ای قدیمی است و نقاش
جدا از یادآوری هر روزه و مرور آن، دست به تصویر کردن
آن زده تا از فقدانی خبر دهد؛ فقدانی برای خود، که
روزگار خوشی پایان پذیرفته است و فقدانی برای ما
(مخاطب) که بدانیم، تهران کاج ندارد.
تصاویر:
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
